Akt o usługach cyfrowych (AUC/ang. DSA) nałożył szereg obowiązków na podmioty świadczące usługę hostingu. Zwłaszcza w razie posiadania statusu platformy internetowej katalog takich wymogów jest bardzo szeroki, obejmując konieczność wdrożenia rozbudowanego systemu rozpatrywania skarg, ale i uciążliwe obowiązki o charakterze sprawozdawczym.

W świetle art. 6 DSA hosting to usługa (społeczeństwa informacyjnego) polegająca na przechowywaniu informacji przekazanych przez odbiorcę. Natomiast platforma internetowa (art. 3 lit. i DSA) to szczególny rodzaj hostingu, w którym na żądanie odbiorcy usługi następuje przechowane i rozpowszechnianie publicznie informacji (chyba że ma to charakter nieznaczny lub uboczny dla innej usługi).

W motywie 13 DSA podkreślono jednak, że usługi przetwarzania w chmurze lub usługi hostingu internetowego nie powinny być uznawane za platformę internetową, jeżeli publiczne rozpowszechnianie określonych informacji stanowi nieznaczną i poboczną cechę lub nieznaczną funkcję takich usług. Ponadto wskazano, że usługi przetwarzania w chmurze i usługi hostingu internetowego pełniące funkcję infrastruktury, np. jako podstawa infrastruktury do świadczenia usług przechowywania i przetwarzania danych w aplikacji internetowej, na stronie lub na platformie internetowej, same w sobie nie powinny być postrzegane jako publiczne rozpowszechnianie informacji przechowywanych lub przetwarzanych na żądanie odbiorcy aplikacji, strony lub platformy internetowej, dla której jest ona hostem.

W świetle ww. motywu wydaje się więc, że co do zasady działalność dostawcy usługi hostingu klasycznego (tj. przechowywania na zdalnym serwerze stron internetowych, mające na celu ich późniejsze udostępnienie użytkownikom) nie będzie uznawana za platformą internetową. Nie można jednak zapominać, że DSA nałożył obowiązki na dostawców hostingu “zwykłego” więc stosowny audyt i wprowadzenie dodatkowej dokumentacji będzie wymagana także w takich przypadkach.